-
1 dopuścić się
-
2 dopuścić\ się
сов. czego совершить что;\dopuścić\ się się występku совершить проступок
+ popełnić -
3 gwałt
сущ.• жестокость• изнасилование• насилие• рапс• сила• стремительность* * *1) (zgwałcenie) изнасилование2) (przemoc) насилие3) (pośpiech) спех4) (zgiełk) гвалт* * *♂, Р. \gwałtu 1. насилие ň; произвол, беззаконие ň;dokonać (dopuścić się) \gwałtu na kimś изнасиловать кого-л.; 2. разг. неразбериха ž, шум; суматоха ž; narobić \gwałtu o coś поднять шум из-за чего-л.; 3. в знач, нареч. \gwałtem a) (przemocą) насильно;\gwałtет odebrać насильно (силой) отнять;
б) (koniecznie) обязательно, непременно; в) (natychmiast) немедленно;● na \gwałt а) поспешно, немедленно;
б) (koniecznie) обязательно;\gwałtul караул!;
nie ma \gwałtu не к спеху+2. tumult, hałas, harmider
* * *м, Р gwałtu1) наси́лие n; произво́л, беззако́ние ndokonać (dopuścić się) gwałtu na kimś — изнаси́ловать кого́-л.
2) разг. неразбери́ха ż, шум; сумато́ха żnarobić gwałtu o coś — подня́ть шум из-за чего́-л.
3) в знач. нареч. gwałtemа) ( przemocą) наси́льноgwałtem odebrać — наси́льно (си́лой) отня́ть
б) ( koniecznie) обяза́тельно, непреме́ннов) ( natychmiast) неме́дленно•- na gwałt- gwałtu!
- nie ma gwałtuSyn: -
4 malwersacja
сущ.• злоупотребление* * *malwersacj|a♀ злоупотребление ň; растрата;dopuścić się \malwersacjai совершить злоупотребление (растрату)
+ sprzeniewierzenie, defraudacja* * *жзлоупотребле́ние n; растра́таdopuścić się malwersacji — соверши́ть злоупотребле́ние (растра́ту)
Syn:sprzeniewierzenie, defraudacja -
5 morderstwo
сущ.• душегуб• убийство* * *morderstw|o☼ убийство;\morderstwo rabunkowe убийство с целью грабежа; \morderstwo skrytobójcze убийство из-за угла; \morderstwo z premedytacją умышленное убийство; dokonać (dopuścić się) \morderstwoa, popełnić \morderstwo совершить убийство
+ mord* * *суби́йствоmorderstwo rabunkowe — уби́йство с це́лью грабежа́
morderstwo skrytobójcze — уби́йство из-за угла́
morderstwo z premedytacją — умы́шленное уби́йство
dokonać (dopuścić się) morderstwa, popełnić morderstwo — соверши́ть уби́йство
Syn: -
6 nietakt
сущ.• бестактность• неделикатность• некорректность• нетактичность* * *♂, Р. \nietaktu бестактность ž;dopuścić się \nietaktu, popełnić \nietakt совершить бестактность
+ niezręczność, potknięcie, uchybienie* * *м, Р nietaktuбеста́ктность żdopuścić się nietaktu, popełnić nietakt — соверши́ть беста́ктность
Syn: -
7 popełnić
глаг.• вверить• вверять• поручать• свершить• совершать• совершить* * *1) допустить, сделать, совершить2) pot. iron. popełnić (napisać) состряпать, накропатьuzupełnić, zasilić пополнить (дополнить, прибавить)doładować (np. konto) пополнить (напр. счёт)* * *popełni|ć\popełnićony сов. 1. совершить, сделать;\popełnić nietakt совершить бестактность;
2. шутл. состряпать, накропать;\popełnić wiersz накропать
(состряпать) стихотворение+1. zrobić, dopuścić się 2. sklecić
* * *popełniony сов.1) соверши́ть, сде́латьpopełnić nietakt — соверши́ть беста́ктность
2) шутл. состря́пать, накропа́тьpopełnić wiersz — накропа́ть (состря́пать) стихотворе́ние
Syn: -
8 wykroczenie
сущ.• вина• грех• нарушение• преступление• проступок• трансгрессия* * *wykroczeni|e☼ проступок ♂, правонарушение;popełnić \wykroczenie drogowe, dopuścić się \wykroczeniea drogowego нарушить правила дорожного движения
+ przewinienie* * *спросту́пок m, правонаруше́ниеpopełnić wykroczenie drogowe, dopuścić się wykroczenia drogowego — нару́шить пра́вила доро́жного движе́ния
Syn: -
9 sündigen
sündigen v/i <z>grzeszyć ( mit Worten mową; gegen A przeciwko D); fam. ( viel essen) dopuścić się grzechu obżarstwa -
10 aufkommen
См. также в других словарях:
dopuścić (się) — {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. dopuszczać (się) {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dopuszczać się – dopuścić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} robić coś, zwłaszcza złego : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dopuścić się kłamstwa, zdrady, oszustwa, przestępstwa. Władza dopuszcza się nadużyć. Dopuszczono się karygodnego marnotrawstwa. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dopuścić — dk VIa, dopuścićpuszczę, dopuścićcisz, dopuścićpuść, dopuścićcił, dopuścićpuszczony dopuszczać ndk I, dopuścićam, dopuścićasz, dopuścićają, dopuścićaj, dopuścićał, dopuścićany 1. «pozwolić zbliżyć się, dać przystęp do kogoś, czegoś (często z… … Słownik języka polskiego
dopuścić — 1. Dopuścić coś do głosu «pozwolić ujawnić się czemuś»: Dopuśćmy do głosu naszą wyobraźnię, zaskoczmy siebie i znajomych fantazyjnością naszych strojów, właśnie lato stwarza nam wspaniałą do tego okazję. TV mag 2000. 2. Dopuścić kogoś do głosu,… … Słownik frazeologiczny
upilnować się — {{/stl 13}}{{stl 7}} uważając, czuwając, pilnując, uchronić się, ustrzec się przed czymś, od czegoś, nie dopuścić do czegoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nie upilnować się przed popełnieniem kilku błędów. Dzięki stałej czujności upilnował się przed… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
sprzeniewierzyć — dk VIb, sprzeniewierzyćrzę, sprzeniewierzyćrzysz, sprzeniewierzyćwierz, sprzeniewierzyćrzył, sprzeniewierzyćrzony sprzeniewierzać ndk I, sprzeniewierzyćam, sprzeniewierzyćasz, sprzeniewierzyćają, sprzeniewierzyćaj, sprzeniewierzyćał,… … Słownik języka polskiego
czysty — czyści, czystszy a. czyściejszy 1. «nie zabrudzony, wolny od zanieczyszczeń» Czysta bielizna. Czysty, świeży śnieg. Obrus czyściejszy od serwetek. ∆ Czysty papier «papier nie zapisany, nie zadrukowany» ◊ Być czystym «nie mieć na sumieniu nic… … Słownik języka polskiego
rzecz — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVb, lm M. y {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wytwór materialny; przedmiot : {{/stl 7}}{{stl 10}}Rzecz bezcenna, bezwartościowa. Rzecz znaleziona. Rzeczy jadalne. Rzeczy osobiste, używane … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pobłądzić — dk VIa, pobłądzićdzę, pobłądzićdzisz, pobłądzićbłądź, pobłądzićdził 1. «nieświadomie zboczyć z właściwej drogi, zmylić drogę; zbłądzić, zabłądzić» Pobłądzić w lesie. W tak gęstej mgle łatwo można było pobłądzić. Wziął przewodnika, aby nie… … Słownik języka polskiego
zaprzaństwo — n III, Ms. zaprzaństwowie; lm D. zaprzaństwoaństw przestarz. «zaparcie się, wyparcie się kogoś, czegoś; odstępstwo, odszczepieństwo» Dopuścić się zaprzaństwa … Słownik języka polskiego
paserstwo — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n I, Mc. paserstwowie, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} przestępstwo polegające na nabywaniu, przechowywaniu, sprzedawaniu rzeczy kradzionych : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ukarać za paserstwo. Dopuścić się paserstwa. Zajmować się, trudnić… … Langenscheidt Polski wyjaśnień